رابطه شدت هیپوکسمی زودرس پس از عمل با محل جراحی

چکیده زمینه : جلوگیری از هیپوکسمی و اکسیژن درمانی در دوره بازگشت از بی هوشی از اهمیت ویژه ای برخوردار است. هدف : مطالعه به منظور تعیین تأثیر محل جراحی بر شدت هیپوکسمی زودرس پس از عمل در بالغین تحت عمل جراحی انتخابی انجام شد. مواد و روش ها : در این مطالعه مقطعی، 600 بیمار 20 تا 60 ساله داوطلب عمل جراحی انتخابی طی سال های 1379 و 1380 در بیمارستان دکتر شریعتی تهران بررسی شدند. بیماران بر اساس محل عمل به سه گروه جراحی محیطی، جراحی قسمت تحتانی شکم و جراحی قسمت فوقانی شکم یا قفسه صدری تقسیم شدند و تحت بی هوشی عمومی با شرایط یکسان قرار گرفتند. بیماران پس از عمل به اتاق بهبودی منتقل و درجه اشباع خون آنها در دقایق صفر، پنج، ده، بیست و سی بازگشت از بی هوشی توسط پالس اکسی متر اندازه گیری شد. داده ها با نرم افزار spss و آزمون های آماری آنالیز واریانس، کای دو، leven و آزمون غیر پارامتریک کراسکال والیس تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها : شدت کاهش اشباع اکسیژن خون و هیپوکسمی زودرس پس از عمل به دنبال جراحی قفسه صدری و قسمت بالای شکم % 75 ، پس از جراحی قسمت تحتانی شکم % 4/34 و به دنبال جراحی محیطی % 4/20 و اختلاف بین گروه ها معنی دار بود (05/0p<). نتیجه گیری : با توجه به یافته ها توصیه می شود تمام بیماران به ویژه پس از جراحی قفسه صدری یا قسمت فوقانی شکم پایش تنفسی و اکسیژن درمانی شوند.